We hebben geleerd dat controle ons een gevoel van macht en zekerheid geeft. Alles wat we als kind van onze ouders en op school geleerd hebben bestaat uit ‘weten’.
Als we ‘weten’ dan hebben we macht en controle, denken we.
Wanneer we ons zorgen maken, (te) veel nadenken én piekeren geeft ons dat een gevoel van controle, denken we.
Wanneer we het niet weten en/of niet begrijpen, dan geeft ons dat een gevoel van onmacht en onzekerheid en dat is een plek waar we liever niet komen, laat staan langere tijd willen verblijven.
Dus gaan we op zoek naar het ‘weten en het begrijpen’, in de hoop dat we weer controle en dus macht over de situatie verkrijgen, denken we.
Zo blijven we rondjes draaien in ons hoofd, in de verhalen die we onszelf vertellen (die niet eens waar hoeven te zijn), opdat we ergens op een moment weer controle krijgen. Denken we.
We willen graag dat alles blijft zoals het was, want dat is wat we weten, kennen, een zekerheid die we hebben, een comfortzone en geeft dus een gevoel van controle. Denken we.
Alles wat we bedenken, gaat over een toekomstig iets en we weten precies hoe dat eruitziet, daar waar het beter is, denken we.
Maar we zijn nóg niet in die toekomst en dus hebben we eigenlijk ook geen flauw benul hoe het daar is, eruitziet, voelt en óf het daar beter is.
We vluchten eigenlijk weg van datgene wat eigenlijk gezien en gevoeld wilt worden, en als het even kan manipuleren we het verhaal zodanig dat we zelf het slachtoffer zijn van de situatie.
Zo valt het niet op dat we het niet weten, niet begrijpen, geen macht en geen controle hebben en eigenlijk ontzettend onzeker en angstig zijn.
Het najagen van iets wat we niet kunnen krijgen, niet weten, niet begrijpen en geen macht over hebben levert ons eerder stress op dan voldoening.
Het put uit en zorgt ervoor dat dit fenomeen een overlevingsstrategie wordt in plaats van het leven te aanvaarden zoals het komt.
Aanvaarden met wat is, ook al is dat niet iets dat je wilt, kan je een ander perspectief geven op de situatie. Zou zomaar een cadeau kunnen zijn dat verpakt is zonder strik eromheen.
Dit vraagt overgave, overgave van jezelf aan het leven en dat wat is en komen zal. Nieuwsgierigheid naar wat zich wil ontvouwen, waar het je toe zal leiden, welke energie er door je heen stroomt, welk deel van jou om aandacht vraagt.
Kortom, als je aanvaard met wat ‘is’, je overgeeft aan wat het leven voor jou in petto heeft, nieuwsgierig bent naar alles wat zich aandient – dan ontstaat ongekende innerlijke vrijheid.
Een overgave en vrijheid die de natuur ons elke dag opnieuw weerspiegeld en die we elk jaargetijde terug zien komen, als een cyclus.
Een cyclus van geboren worden, opbloeien, oogsten en loslaten en laten doodgaan wat niet meer dient.
De natuur doet ‘gewoon’, is niet bang en geeft zich over aan wat komt.
Aan het einde van de cyclus ont-ketent iets nieuws, waardoor er weer een nieuwe cyclus zal starten.
hashtagcontrole hashtagovergave hashtagnatuur hashtagweten hashtagontketenen
