Quick-fix/symptoombestrijding
Jarenlang wilde ik heel graag een pleister op de wonde.
Een pleister die de pijn meteen zou toedekken en doen afnemen.
Dat gold zowel voor de letterlijke als de figuurlijke wond.
De wond deed pijn en die pijn moest weg, liefst zo snel mogelijk.
Of de pijn nu optisch zichtbaar was of zich binnen in mij bevond,
er was altijd wel een oplossing voor.
Een pilletje voor de hoofdpijn, een zalfje voor het eczeem of een flinke dosis afleiding van bijvoorbeeld liefdesverdriet.
Ik wilde dit soort dingen vooral niet (hoeven) voelen.
Ik zocht instant oplossingen, een quick-fix voor mijn probleem.
Gaandeweg leerde ik dat dit enkel symptoombestrijding was en dat ‘pijn’ (letterlijk of figuurlijk) mij iets wilde vertellen.
Om erachter te komen wat dit dan was, was er maar één oplossing en dat was innerlijk werk doen.
Onderzoeken, reflecteren, eerlijk zijn naar mezelf, de onderliggende angst in de ogen kijken en vooral goed luisteren naar wat mijn lichaam mij wilde vertellen.
Een geweldige shiatsu therapeut met gouden handen en later een geweldige coach, legde uiteindelijk mijn innerlijke en uiterlijke pijn bloot.
Door af te stemmen op mij en mijn lichaam en de juiste vragen te stellen.
Mij te begeleiden in het openbaren van de onderliggende angsten.
Ik leerde ervoor te gaan zitten, bij mezelf te gaan zitten, te luisteren naar wat er niet gezegd werd, te voelen en vooral liefdevol en geduldig te zijn naar en met mezelf.
Dit ont-ketende een heel andere dimensie, een andere perceptie van pijn. Het bracht me naar een andere mooiere plek, nl. die van aanvaarding en acceptatie.
Het bracht me zelf verantwoordelijkheid te nemen en in mezelf de sleutel te vinden die het lijden en de pijn kon transformeren in iets wat me diende.
Ik zag dat ik gehecht was - of zelfs verslaafd was - aan de verhalen die ik mezelf vertelde (en ook de buitenwereld).
Ik ging het allemaal pas zien toen ik het doorhad, werd bewust van de patronen en de gevangenis waarin ik mezelf gezet had.
De angst om het leven écht te leven en wat ik zoal zou tegenkomen hield mij in een overlevingsstand die mij eerder aftakelde dan goed deed.
Na al dat innerlijk werk met vele inzichten was het duidelijk dat het anders moest, wilde ik in alle vrijheid mijn leven écht leven.
Het ont-ketende nieuwe kansen, door mezelf te zien, te aanvaarden en te accepteren wie ik ben en wil zijn, mezelf in het licht te zetten en tegelijk mijn schaduw kanten te omarmen.
Mijn eigen pad te lopen en me hier nooit (meer) vanaf te laten brengen.
Shirley Bassy zong het al eerder:
‘This is me- this is my life- and I don’t give a damn for lost emotions’
Er is dus geen Quik-fix! Niet bij mij en ook niet bij een ander.
Het vergt moed, discipline, lef, veel geduld, tijd én overgave.
hashtagquickfix hashtagsymptoombestrijding hashtaginnerlijkwerk hashtagangsten hashtaginzichten hashtagontketenen hashtagkaatjejansenpersonalcommitment
