Als, dan…….
Als ik 12 ben, dan mag ik zelf kiezen
Als ik 16 ben, dan mag ik op een brommer rijden
Als ik 18 ben, dan mag ik auto rijden en ben ik ‘vrij’
Als ik 21 ben, dan ben ik volwassen
Als ik afgestudeerd ben, dan ga ik reizen
Als ik een goede baan heb, dan kan ik een auto kopen
Als ik een relatie heb, dan kan ik een huis kopen
Als ik een eigen bedrijf heb, dan ben ik ‘eigen baas’
Als ik veel omzet en winst heb, dan kan ik meer medewerkers aannemen
Als ik mega winst heb, dan ben ik succesvol
Als ik goed investeer en beleg, dan kan ik een grotere auto kopen
Als ik een ander bedrijf overneem, dan kan ik een tweede huis kopen
Als ik nóg een bedrijf overneem, dan ben ik nog succesvoller en vrij
Als al die bedrijven mega winst maken, dan kan ik eindelijk doen wat ik wil
Als ik alles verkoop, dan ga ik écht leven…….
Zo zijn er in je hele leven voortdurend ‘als, dan’ en schuif je telkens alles op wat NU van betekenis is of eigenlijk de aandacht van je vraagt.
Je verlegt je grenzen maar ook je wensen naar de toekomst, waarvan je niet eens weet of die toekomst er is of hoe deze eruit zal gaan zien.
Je hoopt voortdurend dat er telkens nóg iets beters in het vooruitzicht komt, dat het allemaal nóg beter wordt dan het NU al is.
Je aandacht en focus gaat telkens naar je bedrijf en ‘succesvol’ zijn of worden in het leven.
Maar wat:
Als je zelf ziek wordt?
Als je je lichaam altijd voor lief neemt omdat je focus elders ligt?
Als je in de tussentijd je partner of een andere dierbare verliest?
Als je meer tijd doorbrengt in, met en rond je bedrijf dan met je gezin waar je onderdeel van bent?
Als je je kinderen te weinig tijd en aandacht schenkt, omdat je dat ‘dan’ zou doen?
Als je je vriendenkring verwaarloost?
Als alles anders loopt dan je zelf uitgestippeld hebt?
Dan is er geen weg terug
Dan kun je de tijd niet meer terugdraaien
Dan heb je roofbouw gepleegd op je lichaam
Dan kun je spijt hebben van de dingen die je niet gedaan hebt
Dan ben je vergeten in het NU aanwezig te zijn en te leven
Dan ontwikkelt jouw gezin zich zonder jou en groeien je kinderen op met een ‘gemis’
Dan kan het te laat zijn……
Want wellicht zijn je vrienden en/of geliefden er niet meer, wonen je kinderen aan de andere kant van de wereld of ze hebben jou niet meer nodig.
Wat als je dan beseft dat ‘succesvol’ zijn een illusie is en je alles gemist hebt onderweg naar jouw ‘succes’ en je voortdurend in de toekomst geleefd hebt in plaats van in het moment zelf?
Wat als je dan pas beseft dat je je altijd gevangen gezet hebt in een bepaald keurslijf en je hiermee je eigen gouden kooi gebouwd hebt?
Wordt het dan geen tijd om jezelf te ont-ketenen?