Kwetsbaarheid
Kwetsbaarheid is meestal iets wat we willen verbergen, want we voelen ons onzeker over iets, hebben net een spannende ervaring achter de rug en/of we weten even niet waar het allemaal heengaat.
Kwetsbaarheid is ook dat we ons hart openstellen, dat je risico durft te nemen, dat je de kracht vindt om met tegenslagen om te gaan én dat je de moed vindt om hulp te vragen als het even niet meer gaat.
In het woordenboek staat: ‘weinig beschermt tegen beschadiging’.
Vandaar dat we onze kwetsbaarheid vaak liever niet laten zien en dit ‘overrulen’ of overschreeuwen. Want stel nou dat iemand daar misbruik van maakt en je beschadigd, juist als je je kwetsbaar voelt?
Als we bezig zijn met ‘groei’ kunnen we ons in een tijdelijke chaos bevinden. Een chaos van gedachtes, emoties en gevoelens die als een flipperkast heen en weer schieten.
We kunnen ons dan afwisselend aangevallen, verward, boos, hysterisch, verdrietig, depressief én blij tegelijk voelen.
Omdat we innerlijk weten dat we eerst dingen dienen los te laten, misschien wel moeten afbreken voordat we iets nieuws kunnen bouwen. Een nieuw fundament, dat krachtiger is dan het vorige.
Er zit iets in ons, als een klein zaadje in de aarde dat wortel wilt schieten maar zich nog niet aan de buitenwereld wilt laten zijn.
Het zaadje dat zich eerst veilig wilt voelen, omhuld door de aarde, voordat het uit zijn schulp kruipt om uiteindelijk te kunnen bloeien.
Het is dan het niet weten wat er gebeurt, geen controle hebben over wat het voelt en doen moet. De periode waarop het zijn adem inhoudt omdat het doodeng is wat er volgen zal.
Wachtend op de nieuwe fase, een nieuwe realiteit, de moed om het te onthullen, wat er in het hart zit en kan overlopen van liefde.
De alomvattende liefde tentoon te spreiden, ongeacht wat er om je heen gebeurt, ongeacht wat anderen ervan zullen vinden, ongeacht of je erom genegeerd wordt.
Ongeacht of je ‘beschadigd’ wordt. In alle kwetsbaarheid, gewoon in verbinding bent met jezelf. Je liefde bént.
