Laat de herfst iets ontketen

Gepubliceerd op 28 september 2024 om 13:53

 

Laat de herfst iets ont-ketenen


Na een zomer van rijping kunnen o.a. uien, aardappels, courgettes, tomaten en de eerste appels geoogst worden.

De eerste tekenen van de herfst worden langzaam aan zichtbaar, bladeren verkleuren en vallen van de bomen.

Zowel de vruchten als de bladeren worden losgelaten om ruimte te gaan maken voor wat er daarna zal aandienen.

Vruchten die gretig ‘geplukt’ kunnen worden om tot ons te nemen, te missen omdat we te laat waren om ze te ‘plukken’, of al aan het afsterven zijn om terug één te worden met de aarde.

Bladeren die eerst verkleuren aan de boom en vervolgens van de boom vallen omdat de boom deze niet meer nodig heeft. Bladeren die terug worden opgenomen in de aarde.

Natuurlijke processen die cyclisch zijn, om het oude - dat niet meer dient of klaar is - los te laten en ruimte te laten maken voor uiteindelijk iets nieuws.

Een langzaam lopend proces dat uitgesmeerd wordt over een jaar, of zelfs jaren, 4 seizoenen behelst waarin elk seizoen zijn bijdrage heeft tot deze cirkel.

En soms, soms heeft het meer tijd nodig om tot rijping te komen. En toch komt het altijd op het juiste moment, het moment dat het zaadje mag ontkiemen en mag uitgroeien tot een waardige prachtige bloem/vrucht/boom.

Zoals dit ook zo gaat in een mensenleven. De ‘circle of life’, niets ongewoons aan, gewoon de natuur volgen. Jouw natuur volgen, met vallen en weer opstaan, afscheid nemen en iets nieuws laten ontstaan.

De natuur geeft zich hieraan over, waardoor alles zichzelf opvolgt in een flow, geen controle en geen interactie (tenzij de mens zich ermee bemoeit) van buitenaf.

Het komt en het gaat, het is wat het is.

Laat de herfst iets in jou ont-ketenen…….

🍅 Welke vruchten heb jij mogen plukken dit jaar?
🍁 Wat dient jou niet meer en laat je los?
🐿️ Kan en wil je er bij stilstaan?
❤️‍🔥 Kun je jezelf overgeven aan de natuur, zonder meteen weer nieuwe invulling te geven, nadat je bepaalde dingen hebt losgelaten?

Want er komt nog een volgend seizoen, een winterseizoen van bezinning waarin het veelal nog geen tijd is om alweer nieuwe dingen uit de grond te stampen. Zoals ook de natuur niet doet.